Bundaberg; 'The Hurricane'

Blog: Bundaberg; 'The Hurricane'

6 maanden..

Volgens mijn originele plannen zou ik nu alweer bijna naar huis gaan. Nou.. Mooi niet! Ik heb mijn vliegticket om geboekt naar 6 oktober. Wat dus betekent dat ik nu ongeveer op de helft ben.

Maar goed, ik ga eerst verder waar ik gebleven was met mijn verhaal. Ik was dus aangekomen in Bundaberg, en ben gelijk alweer naar een nieuw hostel gegaan. Hier heb ik uiteindelijk 2,5 maanden gezeten. Dit om zoveel mogelijk geld te sparen om weer verder te kunnen reizen.

Op zich een goed plan zou je denken, maar het is allemaal iets anders gelopen..

BAAN 1; MANGO'S:
Om te beginnen moet ik denk ik even uitleggen dat ik in een zgn 'working hostel' zat. Wat betekent dat hostel contacten en contracten heeft met omliggende farms. Als de farm dan mensen nodig heeft, geeft hij dit door aan het hostel, die dit dan vervolgens aan ons doorgeeft.
Al na een paar dagen werd ik 's-morgens vroeg wakker gemaakt om mee te gaan naar de Mango farm om hier Mango's te plukken. Toppertje!
Op het moment dat we daar aan kwamen begon het te regenen. Vond ik persoonlijk niet zo erg, een beetje afkoeling. Maar wat blijkt nou.. kan je geen mango's plukken als de mango's nat zijn. Dat zit zo: Als het begint te regenen, 'zegt' de boom tegen de mango dat hij zijn poriën moet openen om zoveel mogelijk water op te nemen. Als het dan weer opdroogt dan zegt de boom dat hij zich weer moet sluiten om geen vocht te verliezen. Als je een mango plukt als het regent (als de poriën open zijn) dan is er geen boom om te zeggen dat hij zich moet sluiten, dus blijft hij open. Als je de mango dan vervolgens in het chemische bad gooit, dan neemt hij dus alle chemicaliën in zich op. En dan wil jij je mango niet meer..
Terug naar het hostel dus.
Na een week wachten (regen) mocht ik het weer proberen. Nu wel kunnen plukken! Het is hard werken, maar het betaalt goed. Met een beetje geluk werkdagen van 10 uur.
Het idee is dat er een tractor+aanhanger tussen de rijen mango bomen door rijd met aan elke kant een paar plukkers. De tractor rijd langzaam door terwijl de plukkers alle mango's plukken die ze zien en deze in de bak gooien. Maar voor ze dit doen moeten we de mango's wassen ivm acid dat uit de takken sijpelt. En vooral ook niet vergeten om je eigen handen te wassen omdat je anders 'mangorash' krijgt. Dan worden je handen + armen (of waar het acid ook komt) zwart/bruin worden, je (ernstige) blaren kan krijgen en als de malle beginnen te jeuken. Tegen het pijn aan. En met een beetje pech, dit voor een paar maanden.
Na 10 uur lang joggen op een oneven ondergrond, in de berm, tussen het kniehoge onkruid, zaten mijn voeten al na de eerste dag onder de blaren. Maar het betaald goed, dus het was het wel waard.
Een beetje jammer dus dat ik dit maar 3 dagen heb kunnen doen omdat het mango seizoen afgelopen was.. Opzoek naar iets anders dus.

BAAN 2; CITROENEN 1:
Precies een week later kon ik beginnen op de citrus farm. Citroenen plukken. Het werk was (zeker in het begin) prima te doen. Lekker buiten in de zon tussen de bomen en op de ladder, met een topuitzicht, citroenen plukken. Het nadeel was alleen dat het heel slecht betaalt was. Ik kon mijn huur en mijn eten betalen, maar daarnaast kon ik niet echt sparen. Maar goed, het is beter dan niks. Ik zou dit wel kunnen doen totdat er wat beters aan komt.
Op deze farm werkten ongeveer 300 plukkers, waarvan ik samen met ongeveer 10 anderen van het hostel, de enige niet Aziaat was. Super gezellig. Over het algemeen echt heel erg open. Schamen zich nergens voor. Oh! en iemand naast je met een muziek speellijst van 5 nummers met oa: Gangnam Style, Lemon Tree (original) en Lemon Tree (koreaanse versie) is natuurlijk altijd leuk..
Uiteindelijk heb ik dit gedaan totdat we alle citroenen van deze farm hadden geplukt.
Er was alleen een probleem: ze betaalde niet uit. Na 5 weken elke dag te horen krijgen dat ze erachter aan zouden gaan, was ik het zat. Dit was nadat we alles al geplukt hadden, dus ik bel ze op. Na een tijdje moeilijk doen, kwam ik erachter wat het probleem was. Hij zegt: ''We hebben het geld wel overgemaakt, maar naar het verkeerde bankaccount. Dit kunnen we niet terugkrijgen''.
Nou, lekker dan. Maar goed, dat is mijn probleem niet. Dus logisch; ik word boos. En ja hoor. De volgende dag had ik het op mijn bank staan.

BAAN 3; PLASTIC PLUKKEN:
Okay. Het klinkt misschien een beetje raar; 'plastic plukken'.. Vond ik ook. Toen ik vroeg wat het dan inhoud, is het enige wat ze zegt: ''Lifting plastic''. Werd ik niet veel wijzer van. Ik wist wel dat het goed betaald zou worden. Ik zou wel zien wat ik precies moet doen.
Toen we daar aan kwamen kwam het met bakken uit de lucht vallen en er was geen farmer of supervisor te bekennen. Ik wist dus niet zeker of we wel konden beginnen (en wat dan precies te bedoeling zou zijn). Maar er waren een paar jongens bij die dit eerder ook al hadden gedaan. Dat zat dus wel goed dacht ik.
Het werk was simpel; het plastic dat je weleens op de velden ziet voor de irrigatie systeem moesten we uit de grond trekken en op een hoop gooien. Na een paar uur werd het droog en kwam de farmer eraan. Wat bleek nou.. het was helemaal niet de bedoeling dat we begonnen met werken in de regen.. Krijg nou de paardenfuck, dacht ik. We waren bijna halverwege, en dat in de stromende regen. Ik kan me leukere dingen bedenken.
Maar gelukkig. Na een snelle check zegt hij dat het er goed uitziet en dat we verder konden gaan.
In eerste instantie dachten ze dat we een paar dagen over dit veld zouden doen. Maar we waren na de eerste dag al klaar. Goed toch, zou je denken? Niet als je per uur betaald word, backpacker bent, en om geld verlegen zit. Maar goed, ze waren wel blij met ons!

BAAN 4; CITROENEN 2:
De volgende dag kon ik meteen al mee naar een nieuwe citrus farm. Weer citroenen plukken. Hier zou ik iets meer verdienen dan op de vorige citrus farm. Het voordeel was dat ik hier wel zonder gedoe werd uitbetaald. De nadelen waren: de farm was een uur rijden van het hostel, het werk was niet regelmatig, en je kreeg eens per 14 dagen uitbetaald. Wat nog steeds beter is dan na 5 weken natuurlijk.
Na een paar weken hadden we hier ook alle citroenen geplukt. Toen was het tijd voor...

BAAN 5; MANDARIJNEN 1:
Inderdaad. Mandarijnen. Dit is bij verre de slechtst betaalde baan die ik ooit heb gehad. Na een dag van 8 uur kon ik nog niet eens mijn huur betalen. Laat staan eten kopen. En dan heb ik het nog niet eens over sparen..
Dit heb ik welgeteld 3 dagen volgehouden. Ik had nu nog maar 9 dagen te gaan voordat ik naar Perth zou gaan.

BAAN 6; MANDARIJNEN 2:
Na 1 dag van mijn welverdiende vakantie genoten te hebben, kreeg ik te horen dat ik op een andere farm mandarijnen kon gaan plukken als ik wilde. Nou, nee. Eigenlijk niet. Zeker niet toen ik hoorde dat het op de farm was die mij pas na 5 weken had uitbetaald. Maar goed. Ik moest mijn dagen op de een of andere manier zien op te vullen en ik zou met 2 jongens samenwerken waar ik erg veel lol mee had. Dus ben ik toch maar mee gegaan. Het was maar voor een dag. En het was strip picking. Wat betekent dat je alle mandarijnen kan plukken. Dan hoef je niet op de kleur en de maat te letten. Gaat een stuk sneller dus.
En een kleine bonus: Nu ben ik wel gewoon betaald.


Ik heb dus 2,5 maanden in Bundaberg gezeten, en in totaal welgeteld maar 27 dagen kunnen werken. Een hele hoop vrije dagen dus. Wat is er te doen in Bundaberg als je vrij bent? Vrij weinig. Maar ik heb me toch prima kunnen vermaken.

SLACKLINEN:
De eerste paar dagen dat ik in Bundaberg was, waren er ook twee andere jongens die ik de eerste keer in Cairns had ontmoet en later weer in Airlie Beach tegengekomen. Zij hadden hun eigen campervan. Hiermee zijn we een beetje door Bundaberg gaan rondcrossen en zijn we uiteindelijk bij het strand uitgekomen. Toen zei een van hen dat ze nog ergens een slackline in de van hadden liggen.
Deze tussen 2 bomen gespannen en go with the banana.
Slacklinen is vergelijkbaar met koorddansen, maar dan op een lijn die niet helemaal strak staat. Hierdoor veer op en neer en kan je verschillende trucjes doen. Er zijn hier ook kampioenschappen in. Zo ver was ik nog niet.. Ik kon niet eens blijven staan, laat staan lopen, laat staan trucjes! Na een paar uur oefenen kon ik al redelijk lopen, hoewel het nog niet echt heel soepeltjes ging.

BIBLIOTHEEK:
Wat heb hier veel uren doorgebracht. De eerste weken voornamelijk op zoek naar een baan. Het is wel duidelijk dat dit niet is gelukt.
Maar, omdat er hier ook gratis internet was, ben ik hier ook vaak heengegaan om gewoon te surfen, e-mailen, facebooken en dat soort dingen. Dat is thuis misschien heel normaal, maar als backpacker is het een hele luxe als je dit een keer kan doen, zeker met een goede stoel (daar later meer over) En dan is het nog gratis ook.
Het is misschien moeilijk om het voor je te stellen, maar ik ben hier ook weleens heengegaan om te lezen!

TARGET:
Ja dat klopt. Target. Het warenhuis. Niet om te shoppen, maar... Gratis internet.
Na een paar weken kwam ik erachter dat er 24/7 in en om target ook gratis internet was. En het was tegenover het hostel, ipv 15 minuten lopen naar de bieb. Geen stoelen of bankjes. Daar zit je dan. Buiten, op de stenen grond, tussen de winkelende mensen. Dat laatste had ik vrij weinig problemen mee. Mensen die je raar aankijken en opmerkingen maken wen je wel aan. En daarnaast was ik niet de enige die daar zat. Het kwam vaker voor dat je daar met 5 andere mensen zat, dan dat je alleen was.
Alleen een uur lang op de stenen grond zitten? Dat voel je wel.

WORK FOR ACCOMODATION:
Dit was ideaal. Elke dag dat ik niks te doen had, kon ik werken voor accommodatie. Dit kan in bijna elk hostel wel, maar elke heeft zo zijn eigen methode. Hier betekende het dat je voor elke 2 uur werk, een nacht accommodatie kreeg. Het werk? Beddengoed wassen, drogen en opvouwen = 1 nacht (En dat terwijl je de helft van de tijd zit te wachten)
Keuken schoonmaken =1 nacht. Een paar kamers schoonmaken = 1, 2 en met een beetje geluk 3 nachten.
Ideaal. Totdat het hostel werd overgenomen en ze schoonmakers in gingen huren. Het eerste hostel die ik tot nu toe ben tegengekomen met 'professionele' schoonmakers. Maar goed, ik heb in totaal toch bijna een maand accommodatie bij elkaar kunnen sprokkelen.

21ST BIRTHDAY:
Ik zou het bijna vergeten, maar ik ben ook nog jarig geweest. 24 februari was de GROTE dag. Een beetje jammer dus dat het op een maandag viel. Alles was dus dicht.. We hebben wel een paar drankjes kunnen doen in de bar onder het hostel, maar die ging voor 8 uur al dicht. Net echt hoe ik mijn 21ste verjaardag had voorgesteld.
Dit hebben we meer dan goed gemaakt in het aankomende weekend. Met wat andere mensen van het hostel waar ik tijdens de 2,5 maand mee ben opgeschoten hebben we Bundaberg onveilig gemaakt. Dat is alles wat ik nog weet.... Haha nee hoor, het meeste weet ik nog wel! Maar jullie weten denk ik wel hoe verjaardagen gevierd worden.

'THE HURICANE':
Er was eens, een doodnormale zaterdagavond. Met dezelfde groep. Besloten we naar Central te gaan. De locale club. Een van de meisjes besloot haar GoPro videocamera mee te nemen omdat zij bezig was met een zgn 'dag in het leven van' video. Stappen moet daar zeker in. Volgens mij was ik het zelfs die, nog voordat we weg waren, zei: vergeet je je camera niet?
Enfin, het was een geslaagde avond. Toen de tent sloot, liepen we naar buiten. Buiten nog het laatste nummer zingend, kwam er een jongen met ons meedoen. Prima! Totdat deze jongen besloot om de GoPro te pakken en weg te rennen.
Ik had mijn runners aan, dus ik besloot erachter aan te gaan. Aangezien we net een gezellige avond hadden gehad, was mijn motoriek niet helemaal honderd. Ondanks een keer over mijn eigen voeten gestruikeld te zijn, had ik hem toch binnen no-time ingehaald. Hij duwt me weg, ik val op de grond (motoriek..) en rent weer weg. Goed, ik had deze slag verloren, maar de oorlog was nog niet over. Ronde twee: ik had hem zo weer ingehaald. Nu hadden we een 'kleine' worsteling die al snel op de grond verderging (motoriek..) Na een klein gevecht werden we uit elkaar gehaald. Politie kwam net aanrijden. Vroegen mij wat er gebeurt was en hoe de jongen eruitzag (hij was heel sneaky weggelopen alsof er niks aan de hand was) en of ik de jongen wilde aanklagen. Het enige wat ik wilde weten was of we de camera terug hadden, dus toen ik iemand hoorde zeggen dat we deze terughadden hoefde dat niet zo nodig van mij. Maar toen de politie later terugkwam met de jongen in de boeien, vroegen ze het nog een keer. Ach, waarom ook niet. Zal mij geen kwaad doen, dacht ik. Dus hop, achterin de politie Jeep, naar het bureau.
De tent ging dicht om 03.00. Om 09.30 werden we (dat meisje met de GoPro en ik) weer gedropt bij het hostel. Wat is er allemaal gebeurd in de tussentijd?
In het kort: Verklaring afgeven, naar het ziekenhuis om mijn verwondingen te checken (ik had o.a. een hele hoop schaafwonden waarvan 1 diepe in mijn handpalm die nog steeds niet geheeld is, opgezwollen oog, tand door mijn lip, spier in mijn schouder verrekt, pols gekneusd), terug naar het politiebureau om foto's van mijn verwondingen te maken (lekker handig dus om die eerst af te laten plakken..)
Dit alles duurde dus meer dan 6 uur. De jongen is aangeklaagd voor diefstal en mishandeling en moet voor de rechter komen. Het meisje heeft haar camera terug. Alhoewel, nog niet helemaal. De politie heeft hem tijdelijk in beslag genomen als bewijs. Waarom? Dat is het mooiste van allemaal. Ze was aan het filmen toen hij de camera pakte. Hij staat vol in beeld als je hem naar voren ziet stappen en het ding pakt. Sorry hoor, maar dan ben je toch wel een beetje een sukkel.
Ikzelf ben er goed vanaf gekomen. Mijn oog was oké (alleen knalrood bloeddoorlopen voor een paar dagen). Ik kon alleen mijn arm voor 2 dagen niet optillen zonder door de grond te gaan van de pijn in mijn schouder. Omdat ik niet wilde dat het op de een of andere manier zou vastgroeien of iets (ik wist niet precies wat er mis was), dit voorzichtig geforceerd door mijn arm in alle mogelijke manieren te draaien. Gelukkig is dit goed uitgepakt en kon ik hem na 2 dagen weer gewoon gebruiken. Hetzelfde met mijn handpalm. Het genezen ging snel, maar omdat ik niet wilde dat ik door het littekenweefsel mijn hand niet meer kon openen, moest ik hem een paar keer per dag forceren. Dat is een van de redenen dat hij nog steeds niet genezen is.
Zondag was ik vrij, maar maandag ben ik wel gewoon gaan werken. Het enige echt vervelende vond ik dat ik een hele poos niet echt volop heb kunnen trainen.. Maar goed, er zijn ergere dingen.

Toen de mensen waarmee ik uit was een paar dagen later moesten getuigen (niet in de rechtszaal, maar op het bureau) zag een van de jongens 'per ongeluk' het dossier van de jongen (de agent had hem open laten liggen). Blijkbaar was de jongen een local en ging zijn strafblad terug naar '96 met allerlei dingen als; theft, robbery, assault enz.
Vanaf die dag had ik ook een nieuwe nickname in het hostel: The Hurricane. Blijkbaar noemde de politie mij zo. Naar een bokser in een of andere film.

KAMPEREN:
Een weekend konden we de minivan van het hostel lenen. Normaal gebruiken ze deze om de mensen naar het werk te brengen, maar omdat er dat weekend helemaal geen werk was, kon dat wel.
Dus zijn we met z'n achten naar Agnes Waters gegaan. Dat ligt ongeveer een uur/anderhalf uur boven Bundaberg. Hier zouden we gaan kamperen. Maar omdat ik geen tent of slaapzak of iets heb, had ik het matras uit het hostel meegenomen en ben ik hier op gaan liggen, in de buitenlucht. Hier hebben we 2 nachten gezeten. Wat hebben we hier gedaan? BBQ'en, zwemmen, zonnen, drinken, BBQ'en, zemmen, enz..
De laatste dag zijn we naar Town of 1770 geweest. Vernoemd naar het jaar dat James Cook hier voor het eerst aan wal kwam.
Wat gebben we hoer gedaan? Juist: BBQ'en, zwemmen, zonnen, drinken, BBQ'en, zemmen, enz..
In Agnes Waters sliepen we op zo'n 20 meter van het strand vandaan. Maar de eerste dag werden we hier vanaf gestuurd. Toen werden we door de lifeguard naareen andere plek gestuurd. Om hier te komen moest je door de bush heen van een cliff af (sommige jongens hadden hun surfboard mee, dus dat viel nog niet mee). Maar eenmaal op het strand aangekomen, kwam je echt in het paradijs terecht. En doordat het zo afgelegen lag,had je het strand zo goed als voor jezelf! Perfect!
Het was echt heerlijk om even een weekendje uit Bundaberg te zijn. Topweekend!

POOLEN:
Elke donderdagavond was de pooltafel en de jukebox gratis in de bar onder het hostel. Dus waar zat iedereen op donderdagavond? Juist.
Aangezien ik bijna noot pool, bakte ik er op het begin niet zoveel van. Maar je weet wat ze zeggen: oefening baart kunst.
Dus na 2,5 maand elke donderdagavond uren lang poolen kan ik met trots zeggen dat ik er nog steeds niks van bak..

ZWEMBAD:
Na anderhalve maand kwam ik erachter dat er een zwembad op 2 minuten lopen van het hostel was. Hier heb ik ook de grootste lol gehad. Hier hadden ze ook zo'n opblaas parcours in het water. Dat valt sowieso nog niet mee, maar het is bijna onmogelijk als de rest er een sport van maakt om je eraf te gooien. Wat ik al zei: lol.

FILMS:
Dat is wel zo'n beetje wat er in Bundaberg te doen is. Dus wat deed ik de rest van de tijd? Slapen. Veel. En lang. Maar ik weet dat niemand het interessant vind om te lezen over hoe ik dat dan precies doe, zal ik er niet dieper op in gaan.

Wel ga ik het hebben over films. Veel films. Honderden films. Oke, misschien niet honderden, maar wel veel.
Er waren hier een paar jongens met een laptop en harde schijven die vol stonden met films. Honderden films... Ik heb mijn best gedaan om ze allemaal te kijken. Het is mij niet gelukt. Er zijn dagen geweest dat ik 3, 4 en soms zelfs 5 films op een dag heb gekeken. Op een gegeven moment was het zo erg dat als iemand vroeg welke films ik vandaag gezien had, ik het niet eens meer wist...


En zo heb ik mijn tijd in Bundaberg uitgezeten. Het klinkt allemaal misschien niet zo gek bijzonder of interessant, maar ik moet zeggen dat ik hier echt een te gekke tijd heb gehad. Het we met elkaar omgingen daar voelde echt een beetje als familie!
En hoe blij ik ook was dat ik daar eindelijk weg zou gaan, wist ik dat ik het stiekem ook wel zou gaan missen.

Ondertussen zit ik in Perth. Maddy en Martin hebben mij al opgehaald. WOEHOE!!! Zij zijn nu de motoren aan het ophalen. Pap en Petra komen vanavond aan. WOEHOE!! Ik heb zo ontzettend veel zin in de komende paar weken.


Laat het avontuur maar weer beginnen!!



Tussen de tijd van schrijven en uploaden zitten zo'n drie weken. Ondertussen zitten we dus al aan de andere kant van het continent.. :)